خاوران دل
مزار شهیدان مجاهد خلق در تبریز
بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی
در سینه‌های مردم عارف مزار ماست
«حافظ»
سینه‌های مردم عارف!
این آدرس گورهای جمعی، مزار طلایه‌داران و جایگاه شهیدان مهین است. مردم عارف همان جوانان شورشی و دلاوران عصیان‌گری هستند که از پس صدها دسیسه و سد و سانسور سیمانی، صدای قتل‌عام شدگان را شنیدند و دانستند سی‌هزار سربه‌دار، هشیار و بی‌قرار در مرداد ۶۷طناب را بوسیدند. بوسیدند تا رسم رستن و آئین شکفتن در تاریک‌خانه و سرما و زمستان باقی بماند.
مردم عارف و آشنا همان شراره‌های دادخواهی و شعله‌های فروزانی هستند که جلاد نتوانست احساس، عاطفه و وجدانشان را قتل‌عام کند. آنان که چشم باز کردند و دیدند چگونه سی هزار به جرم ایستادن بر سر موضع آزادی رفتند تا آزادی برگردد.
مزار شهیدان در وادی رحمت تبریز
اینجا وادی رحمت مزار شهیدان تبریز است که بعد از چند مرحله فریب و تخریب و پنهان‌کاری این بار کامل سیمانکاری و با نام و نقاب جدید، جهت اجرای مراسم مذهبی عرضه شده. لابد کسانی که در این محل قرار است آئین مذهبی یا مراسم عزاداری برگزار کنند می‌دانند نمایش روی گورهای جمعی قتل‌عام شدگان و مزار شهیدان بی‌شباهت با کاری که جد اعلای خامنه‌ای با سرور آزادگان کرد نیست.
اگر خلفای جائر توانستند با شخم زدن مزار امام حسین، نام و یاد و مرامش را از سینهٔ مردم پاک کنند حتماً خلیفه امروز ارتجاع هم می‌تواند نام و آثار ارزشمند شهیدان را از لوح سینه مردم و از صفحهٔ روزگار محو کنند.
دو سال قبل در تیرماه ۹۶مردم تبریز با ارسال عکس و فیلم از انهدام گورهای جمعی سربداران و تخریب مزار مجاهدان شهید ثریا ابوالفتحی و اکبر چوپانی در برابر این اقدام جنایتکارانه ایستادند و شورای ملی مقاومت در ششم تیرماه ۹۶ضمن افشای توطئه پنهان‌سازی جنایت به ارگانهای حقوق‌بشری به «اقدام فوری برای جلوگیری از نابودی اسناد و شواهد و آثار اعدامهای جمعی و قتل‌عام زندانیان سیاسی» فراخون داد و جلاد عقب نشست. اما با جوشش همان خونها در رگان قیام دوباره زمین شهیدان را با خون شستند.
شکست سایه‌های دیو در شعله‌های دادخواهی
سنت شخم زدن مزار شهیدان و شکستن سنگ قبر، قبل از خمینی و خامنه‌ای به قاتلان امام حسین و آن روزگار می‌رسد اما انهدام و نابودی کامل محل و مزار شهیدان به دوران خلفای عباسی در سال ۲۳۶برمی‌گردد. زمانی که متوکل میدان و محل شهیدان کربلا را کاملاً صاف و روی آن آب جاری کرد. خلیفهٔ عباسی می‌خواست با محو کامل آثار شهیدان ضمن مرزبندی با تبار عقیدتی امام حسین، با دادخواهان و مدعیانش مقابله کند.
خمینی از همان سالهای اول غصب حاکمیت با شکستن قبر محمد حنیف‌نژاد و سایر انقلابیون زمان شاه تلاش کرد مرزش را با دنیای انقلاب و ترقی‌خواهی روشن کند. حتی مزار مهدی رضایی ـ گل سرخ انقلاب ضدسلطنتی ـ هم شکستند. او با این سنت راه را برای خامنه‌ای و پاسدارانش باز کرد. به فرمان خمینی هزاران پیکر قتل‌عام شده را در بیابانهای دورافتاده دفن کردن و بعد از برملا شدن جنایت با حکم خامنه‌ای سیمانکاری و ساخت و ساز روی همان مزارها و گورهای جمعی آغاز شد. متوکل روی مزار شهیدان آب جاری کرد و خامنه‌ای سیمان ریخت.
سه دهه بعد از قتل‌عام، همزمان با جوشش خون سربداران و رویش جوانه‌های دادخواهی در سال ۹۶دوباره با همان حکم و فرمان، پاسداران اقدام به تخریب مزارهای شهیدان و محو کامل گورهای جمعی که توسط مردم و اهالی شناسایی شده بود کردند.
تخریب بهشت آباد
روز ۱۷فروردین ۹۶از بهشت آباد اهواز خبر تردد لودر و ماشین‌آلات سنگینی رسید که مشغول تسطیح خاک و تخریب مزارهای بی‌نام و نشان بودند.
این همان خاک مقدس و تربت پاک شهیدان است که در زیر چنگالهای لودر و نخاله‌های ساختمانی دفن می‌شود.
تخریب مزار شهیدان در بهشت آباد اهواز ـ ۱۷فروردین ۹۷
پاسداران قتل‌عام این بار در لباس شهرداری تلاش کردند آخرین آثار شهیدان را در این قطعه محو کنند؛ اما بعد از اعتراض و مقاومت مردم مدتی دست نگه‌داشتند و یک سال بعد دوباره ناخنهای سخت لودر را بر گلوی خاک و پیکرهای پاک شهیدان کشیدند.
این صدای چکاچاک شمشیر جلاد و شحنه و شیاد با استخوان سنگ است.
بوی خون و خنجر و خاوران در سراسر شهرهای ایران می‌پیچد و شهیدان با پیکر بیجانشان هم علیه نظام قتل‌عام می‌جنگند.
هدف پاک کردن ننگ «بزرگترین جنایت» از پیشانی نظام و کتمان صلابت نقش آفرینان در شهرهای مختلف میهن بود.
هشدار تخریب مزار شهیدان در سی‌امین سال قتل‌عام
مرداد ۹۷همزمان با سی‌امین سال قتل‌عام زندانیان سیاسی خانم مریم رجوی ضمن هشدار تخریب مزار شهیدان و شکنجه روانی، جمعی و وحشیانه خانواده‌های شهیدان تأکید کردند:
«در حالی‌که تلاشهای رژیم آخوندی برای جلوگیری از گسترش جنبش دادخواهی و به فراموشی سپردن قتل‌عام زندانیان سیاسی به جایی نرسیده، مذبوحانه درصدد است با از بین بردن آثار این قتل‌عام، گریبان خود را از عواقب این نسل‌کشی و جنایت بزرگ علیه بشریت برهاند... رژیم ضدبشری آخوندی در هفته‌های اخیر مزارهای شهیدان قتل‌عام و دیگر شهیدان دهه ۶۰در اهواز را با خاک یکسان کرده و با جاده‌سازی درصدد نابودی هر گونه اثری از این مزارهاست. قبل از این دژخیمان در تیرماه سال گذشته مزارهای مجاهدین در گورستان وادی رحمت تبریز را تخریب کردند. ماه پیش از آن نیز گورهای جمعی شهیدان قتل‌عام و دیگر شهیدان مجاهد خلق در گورستان بهشت رضا در مشهد به‌دستور سردمداران رژیم تخریب شده بود»
صدای سربداران از تبریز و لاهیجان
و حالا دوباره صدای سرداران و سربداران از تبریز و لاهیجان به گوش می‌رسد.
پیش از این مزدوران در لاهیجان مزار شهیدان در حاشیه مقبرهٔ آقا سیدمرتضی را با خاک یکسان کرده و با ایجاد بنای جدیدی از «آرامگاه آقا سید مرتضی» تلاش کردند نام و یاد طلایه‌داران میهن را از خاطره‌ها پاک کنند، اما امروز همان جوانان شورشی و عصیانگر با امضای «نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم» از همان قطعه فیلم و خاطره و عکس ارسال می‌کنند.
خامنه‌ای به تاسی از خمینی و سایر جنایتکاران ناخواسته با شکستن سنگ مزار شهیدان در تهران و اصفهان و مشهد و لاهیجان و تبریز و اراک و سایر شهرهای ایران، مزار شهیدان را به قلب مردم ایران پیوند زد و این بار قاب‌های شکسته تصاویر شهیدان بر طاقچه قلبها و ضمیر پاک و شورشی جوانان نهاده شده است.
اگر عمرسعد و شمر توانستند با شرحه شرحه کردن اجساد شهیدان عاشورا و اسب تاختن بر آن، رسم ایستادگی و آزادیخواهی را به فراموشخانه تاریخ بسپارند، جرثومه‌های تاریخی آنان هم می‌توانند راه را برعاصیان و شورآفرینانی که از نام خاطرات همان دلاوران شکفته شدند بگیرند. اگر خلفای جائر موفق شدند شراره‌های دادخواهی خون شهیدان را خاموش و از حافظه تاریخی مردم محو و فراموش کنند پس مانده‌های حقیر آنان هم موفق خواهند شد.
خشم خونین جلادان و اعضای هیأت مرگ بعد از سه دهه، خود بهترین گواه زنده بودن نام و آرمان شهیدان قتل‌عام است. بی‌دلیل نیست که پورمحمدی و رئیسی و رازینی ـ پس از ریختن ۳۰هزار خون بیگناه ـ و ۳دهه فریب و پنهان‌کاری، امروز به صحنه آمده و ناله‌های «تصفیه حساب» سرمی‌دهند.
اگر می‌بینیم این‌چنین ـ بعد از این‌همه کشتار ـ به خود می‌پیچند به‌خاطر این است که حضور سربه‌داران را در میان جوانان و کانونهای شورشی حس می‌کنند. صدای آنان را در هر شهر و خیابان و میدانی می‌شنوند.
آنان خوب می‌دانند شهیدان با پیکرهای بیجانشان هم‌چنان ایستاده‌اند. در کنار یاران بی‌نشانشان در اشرف، همراه با شعله‌های دادخواهی و هم‌نفس با کانونهای فروزان شورشی در شهر به پیکار و پایداری ادامه می‌دهند چرا که؛
«قتل‌عام شدگان ۶۷وجدان شورشی و شورشگر تاریخ ایرانند» (مریم رجوی)
پس مزار شهیدان در کسما و بابل و صومعه‌سرا و رشت و اصفهان و اهواز و سایر شهرهای ایران امروز در سینه‌های جوانان است
آری! «مزار ما» در «خاوران دل» و لوح سینه و جان عاشقان است که هرگز خاموش و فراموش نمی‌شود
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
«حافظ»