وحشت از کسادی نمایش انتخابات و خشم مردم
از ماهها پیش سردمداران و مهره‌های حکومتی نسبت به خیمه‌شب‌بازی انتخابات ریاست‌جمهوری در خرداد ماه امسال ابراز نگرانی می‌کنند، و در این روزها نیز پیش لرزه‌های آنرا در میان کارگزاران و رسانه‌های حکومتی به‌خوبی می‌توان دید.
همه آنها از کسادی انتخابات به‌شدت وحشت کرده‌اند و هنوز ماهها مانده به برگزاری آن تشویق به شرکت در آن را می‌کنند.
آنها نگران این است هستند که حتی ۴درصدی‌ها و اقلیت ناچیز وابسته به نظام هم این بار نمک بخورند اما نمکدان را سر نظام بشکنند و در انتخابات شرکت نکنند.
آنقدر خیمه‌شب‌بازی انتخابات رژیم حتی برای مزدوران و ایادی رژیم غیرجدی است، که پاسدار رحیم صفوی سرکرده اسبق سپاه پاسداران و مشاور خامنه‌ای در زمینه جدی گرفتن نمایش انتخابات و ضرورت شرکت در آن در جمع مزدوران رژیم در خرم‌آباد گفت: «انتخابات را جدی بگیرید، رسانه‌های معاند خارجی و برخی از افراد معلوم الحال داخلی می‌گویند مردم شرکت نمی‌کنند. آستانه مشارکت کم است و می‌خواهند ناامید کنند» (تلویزیون افلاک ۲۲بهمن۹۹).
آخوند رئیسی سرکرده قضاییه آخوندی سرقبر خمینی جلاد گفت: «قبل از نگرانی برای مشارکت مردم باید نگران کارآمدی نظام اداری در کشور بود» (تلویزیوین شبکه خبر۱۴بهمن ۹۹).
آخوند روحانی هم نگرانی خود را بارز کرد و گفت: «به فکر مشارکت حداکثری باشیم، یک انتخابات شکوهمندباشد» (تلویزیون شبکه خبر ۲۲بهمن۹۹).
به‌رغم این توصیه‌ها پس از ۴۰سال خودی‌های نظام هم فهمیده‌اند که وضعیت بحرانی‌تر از این حرفهاست. صادق زیباکلام از مهره‌های باند روحانی در مصاحبه ویدئویی با یک رسانه حکومتی اعتراف کرد: «من معتقدم انتخابات ۱۴۰۰مرده‌ای است که هیچ‌جور نمی‌شود زنده‌اش کرد و تمام شده و رفته».
وی سپس اضافه می‌کند: «اونارا (مردم) را با جراثقال و یا به‌قول ما تهرانیهای قدیم که با جرثقیل هم آنها را نمی‌شود حرکت داد برد پای صندوق و نمی‌روند مردم در انتخابات شرکت بکنند» (سایت انصاف نیوز۳۰دی۹۹).
روزنامه حکومتی همدلی ۲۶بهمن نیز به واقعیت نفرت مردم و بایکوت نمایش انتخابات رژیم در خرداد ۱۴۰۰اعتراف کرده و به‌نقل از یکی از مهره‌های باند خامنه‌ای به نام حمید رضا ترقی می‌نویسد: «ترقی با اشاره به تاثیر فضای نارضایتی در انتخابات تصریح کرد اگر این روند ادامه پیدا کند، نارضایتی‌ها هم‌چنان افزایش می‌یابد و یقیناً نمی‌توان انتظار مشارکت بالایی در مردم داشت».
غرضی وزیر اسبق نفت هم در مصاحبه با روزنامه مستقل ۲۶بهمن۹۶ با صراحت گفت: «در این شرایط قدرت سیاسی تمام تلاشش را می‌کند که بتواند اجماعی به‌وجود بیاورد و با کاندیداهایی که معرفی می‌کند رضایت مردم را ایجاد کند که موفق نمی‌شود. این عدم مشارکت خودش یک پتانسیل انقلابی بسیار قوی در مقابل رانت‌خواران است».
به واقعیت رانت‌خواران حکومتی منصور حقیقت‌پور عضو مجلس ارتجاع از باند خامنه‌ای این‌طور اعتراف می‌کند: «الآن در داخل مجلس یک عده دنبال کاندیداتوری جلیلی هستند. برخی دنبال قالیباف هستند. از داخل مجلس کاندیداهای مختلفی مطرح شــده‌اند. نیکزاد هست، قاضی‌زاده هاشــمی نایب‌رئیس مجلس کاندیدا اســت و حتــی اخیراً ذوالنوری را هم کاندیدا کرده انــد. احتمالاً معتدلین و اصــلاح طلبان داخل مجلس هم برای خود افرادی را دارند که معرفی کنند. بــه این ترتیب خــود مجلس یک مینی‌بوس راه می‌اندازد و می‌شــود دو مینی‌بوس کاندیدا» (روزنامه مستقل ۲۶بهمن۹۹).
اظهارات سرکردگان و عناصر وابسته به حاکمیت در مورد انتخابات بیانگر ناامیدی گسترده در میان آنها است، اما ترس اصلی آنها از آتش نفرت سراسری نسبت به این بازی رژیم از یک طرف، و از طرف دیگر ترس از این است که نکند همین مردم عاصی در زمان انتخابات کاری دست نظام بدهند.
مردمی که عملاً با پوست و گوشت خود لمس کرده‌اند که از این رژیم هیچ آبی گرم نمی‌شود و تمام این نمایش‌ها صرفاً برای قدرت و غارت سردمداران حاکمیت آخوندی است.
آخوند علوی بروجردی یکی از مراجع حکومتی به صراحت به این واقعیت اعتراف می‌کند: «متأسفانه شرایط بدی است اما مردم همه این کمبودها و همه این ناراحتی‌ها را از این عمامه می‌دانند».
وی سپس به خشم و نفرت مردم در کوچه و خیابان نسبت به حاکمیت آخوندی این طور اذعان می‌کند: «فضای مجازی را نگاه می‌کنید و سروکاردارید. فضای مجازی نمی‌خواد بیرون طلبه‌هایی که می‌آیند پیش ما تو محله خودشان چه توهین‌هایی که به خودشان می‌شود، چه تعرض‌هایی که به آنها می‌شود در شهرها اینها را خبر دارید؟، خوب اینها را می‌آیند به ما می‌گویند این واقعیت به هوش باشید» (سایت حکومتی اصلاحات نیوز ۱۵مهر۹۹).
ضمنا گوشه‌یی از خروش و خشم مردم نسبت به نظام در شب ۲۲بهمن نشان داده شد آن جا که رژیم از مردم دعوت کرد در این شب به پشت بام‌ها بروند و در فراز پشت بام‌ها «الله اکبر» مورد نظر نظام را بگویند.
اما مردم دست رد به سینه رژیم و نه تنها چنین نکردند بلکه در مناطقی شعار مرگ بر دیکتاتور سر دادند.