چرا قیام اوج می‌گیرد؟
خامنه‌ای با تمام قوایش تلاش کرد مسأله اعتصاب کارگران هفت‌تپه و فولاد اهواز را به هر ترتیب مهار کند:
موج بازداشت‌ها، سونامی تهدید‌های فله‌ای کارگران، اخراج یا به‌گروگان گرفتن کارگران با فیش‌های حقوق عقب‌افتاده خودشان که اینک به‌صورت قطره‌چکانی و به شرط تعطیل کردن اعتصاب قرار است پرداخت شود! و بازداشت کارگران و تعیین وثیقه‌های چندده و گاه چندصد میلیونی برای آزادیشان که از دریافتی تمام عمر یک کارگر هم فراتر می‌رود!
این‌ها همه و همه ترفندهای خامنه‌ای برای خاموش کردن آتش قیامی است که اینک کارگران در صفوف نخستین آن قرار گرفته‌اند. اما با این‌همه، قیام روندی اوج‌گیرنده دارد، در همین چند روز اخیر که آخوندها با تمام توانشان تلاش می‌کردند اعتصاب‌های کارگری خوزستان را جمع وجور کنند، امواج اعتصاب و قیام در دیگر استانهای کشور بالا گرفت.
کارگران، معلمان، کشاورزان و دیگر اقشار تحت‌ستم اینک گرچه در گام اول با خواسته‌های مشخص صنفی به میدان آمده‌اند اما از آنجا که رژیم توان پرداخت دستمزد حقه مردم و حتی پس‌انداز امانتی سپرده‌گذاران را هم ندارد، پیگیری همین خواسته‌های مشخص بلافاصله به یک خواسته سیاسی تبدیل شده و رنگ و بوی قیام به خود می‌گیرد.
نگاهی به حرکت‌های اعتراضی همین ۲-۳روزه شاهد این واقعیت است.
برای درک بهتر قضایا و نتیجه‌گیری از آن ابتدا ضروری است نگاهی بیاندازیم به برخی از اعتصاب‌ها و حرکات اعتراضی ۲-۳روز اخیر.
نگاهی به حرکت‌های اعتراضی روزهای اخیر
اعتراض کارگران خط و ابنیه فنی راه‌آهن در ناحیه شمال‌شرق(راه‌آهن زاهدان) ادامه دارد حدود ۳۰۰نفر کارگران این قسمت هم‌چنان پیگیر معوقات مزدی خود هستند.
کارگران کارخانه ماشین‌سازی تبریز روز جمعه ۳۰آذر ۹۷ دست به یک تجمع اعتراضی زدند، آنها می‌گویند ۷۰درصد ظرفیت تولید کارخانه‌اشان تعطیل شده، بیمه‌های تکمیلی کارگران از مردادماه تاکنون پرداخت نشده و این کارخانه به‌علت خیانت و بی‌تدبیری حاکمیت و دادن این مجتمع عظیم صنعتی به دم چپاول آقازاده‌ها در آستانه خوابیدن قرار گرفته است.
دبیر انجمن قطعه سازان نیز اعلام کرده تاکنون ۲۰۰هزار کارگر قطعه‌ساز بیکار شده‌اند و در یکی دو هفته آینده، ۱۰۰هزار کارگر دیگر نیز بیکار می‌شوند!
از سوی دیگر طبق آمار وزارت صنعت رژیم تولید انواع اتوبوس در آبانماه ۹۷ با کاهش ۹۹.۴درصدی از ۱۶۳دستگاه در آبانماه سال ۹۶ اکنون به «یک دستگاه!» کاهش یافته است.
در آبانماه سال جاری، میزان تولید اتوبوس در شرکتهای ایران خودرو دیزل، عقاب افشان و یاوران خودرو شرق ۱۰۰درصد کاهش داشته و تولید آنها نیز به ترتیب از ۶دستگاه، ۱۴۰دستگاه و ۱۲دستگاه در آبانماه ۱۳۹۶ اکنون در دیماه ۹۷ به «صفر» سقوط کرده است.
میزان تولید اتوبوس در شرکت پیشرو دیزل آسیا نیز در آبانماه امسال حدود ۸۰درصد کاهش داشته و تعداد اتوبوس‌های تولید شده در این شرکت اکنون به «یک دستگاه!» تقلیل پیدا کرده که با «صفر» و خوابیدن خط تولید هیچ تفاوتی ندارد.
در شرکت ملی حفاری ایران(اهواز) نیز پرداخت دستمزد کارگران مانند دیگر واحد‌های صنعتی، متوقف شده و کارگران این شرکت اینک در آستانه اعتصاب قرار دارند. اولین کارگر معترض روز یکشنبه ۲دی با اولین پلاکارد اعتراضی به خیابان آمد!
یک کارگر شرکت ملی حفاری ایران (اهواز) با پلاکارد اعتراضی در وسط خیابان
یک کارگر شرکت ملی حفاری ایران(اهواز) با پلاکارد اعتراضی در وسط خیابان - هل من ناصر ینصرنی؟
از سوی دیگر روزهای اخیر جامعه خبری ایران شاهد اعتصاب و تظاهرات معلمان آزاده میهن است که اینک استان به استان و شهر به شهر تظاهرات و اعتصاب خود را برگزار می‌کنند، پس از همدان و کرمانشاه نوبت به معلمان اصفهان و یزد رسید و روز یکشنبه ۲دی معلمان آگاه و قهرمان تبریز در سرمای صفردرجه تجمع اعتراضی خود را برگزار کردند. آنها همچنین شعار می‌دادند معلم، کارگر، اتحاد! اتحاد! فرهنگیان شاغل و بازنشسته تبریز به‌رغم ورود نیروی سرکوبگر انتظامی حرکت خود را ادامه دادند.
در همین روز ۲دی ۹۷کشاورزان اصفهانی نیز در اعتراض به سرقت حقآبه خود برای چندمین بار دست به یک تجمع اعتراضی در دروازه عباس شهر زدند. کشاورزان ورزنه در راهپیمایی اعتراضی خود شعار می‌دادند: درود بر کشاورز، مرگ بر ستمگر!
رانندگان کامیون نیز از روز شنبه اول دی ۹۷ دور جدید اعتصاب خود را آغاز کردند.
روز یکشنبه ۲دی نیز کارگران کارخانه سیمان مسجد سلیمان در مقابل کارخانه اقدام به یک تجمع اعتراضی کردند، علت تظاهرات اعتراض به پرداخت نشدن حقوق و حق بیمه کارگران بود.
تجمع غارت شدگان کاسپین در رشت، مشهد و تهران
کارگران کارخانه سیمان خاکستری نائین نیز به‌علت پرداخت نشدن ۴ماه حقوق عقب‌افتاده خود دست به تحصن و اعتراض زدند.
لیست مختصر اعتراضها
- اعتصاب رانندگان کامیون
- اعتصاب کارگران کارخانه ماشین‌سازی تبریز
- تجمع اعتراضی دانش‌آموزان و دانشجویان زاهدان
- اعتصاب رانندگان شرکت فرادیس قزوین
- کارگران شرکت کیسون قطار شهری اهواز
- تجمع اعتراضی کارگران شهرداری آبادان
- جمعی از رانندگان اتوبوس‌های ناوگان حمل‌ونقل شهری تهران
- اعتصاب کارگران ایستگاه گاز اندیمشک
- تجمع مالباختگان سایپا و ایران خودرو
- تجمع اعتراضی کارگران شرکت کاوش(سانکا) در قزوین
زیرساخت صنایع در این نظام، قیام‌آفرین است!
آنچه که ثابت می‌کند قیامهای صنفی به‌رغم هر سرکوبی کماکان ادامه خواهند یافت، زیرساختی است که صنعت و دیگر ثروتهای این ملت بر روی آن سوار شده.
سیاست بلندمدت این نظام حکومتی، فروش صنایع و کارخانجات به آقازاده‌هاست، این سیاست تاکنون به فروپاشی بخش اعظم صنایع کشور منجر شده است. اخیراً علیرضا محجوب، از صحنه‌گردانان بساط ضدکارگری رژیم در مجلس ارتجاع، در مصاحبه‌ای گفت: «۲۰۰۰واحد صنعتی کشور از دور خارج شده و این روند کماکان ادامه دارد».(تابناک ۳آذر) وی با اشاره به وضعیت کارگران هفت‌تپه رسماً اعلام کرد که این وضعیت ادامه خواهد داشت! او گفت:
«سرنوشت همه کارگران کشور همین است که می‌بینید. این یک پرده از مشکلات ماست که اکنون بروز کرده است. شما خاطرتان نمی‌آید که در کیان تایر و علاءالدین چه خبر بود. مگر همین‌ها نبودند که ۶ماه جاده‌ها را بسته بودند؟ این‌ها هم کارگر بودند، اما مشکلاتشان حل شد، چون دوباره به دولت بازگشتند».(تابناک ۳آذر)
آیا آخوندها می‌توانند مشکل کارگران را حل کنند؟
اکنون این، سؤال کلیدی در مواجهه با وضعیت فعلی ایران و اعتراضها و اعتصاب‌هایی است که هر روز بیش‌از‌پیش گسترش می‌یابند و پاسخ را البته پیش از همه همان نماینده مجلس ارتجاع در فراز بالایی همین نوشته داد و گفت خصوصی‌سازی چنین پیامدی دارد و این شتری است که در خانه هر کارگری می‌خوابد و کارگران نیز افسار شتر را گرفته و به در خانه نظام خواهند برد!
واقعیتی مکرر که فرصتی است بی‌نظیر برای تمامی اقشار و طبقات مردم ایران که با متحد شدن با یکدیگر و در پیوند با مقاومت سازمان‌یافته این دیکتاتوری ضدمردمی را در تمامیتش به زیر کشیده و یک مشکل تاریخی از ایران، منطقه و جهان حل کنند؛ مشکلی به اسم فاشیزم مذهبی!
